Vertrek

Vanochtend bijtijds opgestaan want opa zou om 8.15 uur bij ons zijn.
Nog de laatste spullen in de koffer gemikt, de poezen geknuffeld en we konden gaan.
We hebben maar 2 koffers mee, een derde(lichtgewicht) kopen we in Florida.
De koffers afgeven op Schiphol was deze keer zo gepiept.
Er stond alleen wel een hele lange rij bij de douane.
Bij het afgeven van de bagage kregen we de tip om naar vertrekhal 2 te lopen en daar door de douane te gaan.
Dat was een goeie tip want daar stond niemand.
Nog even wat gedronken en rondgekeken en toen naar onze gate op de D pier gelopen.
Luuk wil graag vermeld zien dat we nog wat steeds zeldzamer wordende Martinair stewardessen hebben gezien.

Om 10.30 uur (engelse tijd) waren we op Londen Heathrow.
Hier moesten we ons een poosje vermaken want onze vlucht naar Miami vertrekt pas om 13.30 uur.
We moesten toch weer onze paspoorten laten zien, en blijkbaar konden ze de ESTA van Luuk niet vinden in de computer.
Mij werd gevraagd of ik de ESTA formulieren bij me had.
Ik weet dat je deze eigenlijk niet hoeft uit te printen en mee te nemen, gelukkig had ik dat wel gedaan.
Er is hier in het verleden ook nog nooit naar gevraagd.
Begrijp ook niet precies wat er nou mis kon zijn. We zijn immers in April op de zelfde ESTA al naar Orlando geweest.
Toen ze de formulieren bestudeerd had was het goed en konden we weer verder.

Wat een mega grote luchthaven zeg, je kunt hier wat kilometers lopen(als je zou willen)
In een soort pub gelunched. Luuk een tosti en ik een roerei met zalm. Wim zag niets lekkers en heeft een broodje ham dat ik van thuis mee had genomen
gegeten.
Nog even bij de Harrods gekeken, maar ik heb me ingehouden!
Met een treintje naar vertrekhal C gegaan, en daar een poos bij de gate vliegtuigen gekeken.
Met 20 minuten vertraging zijn we vertrokken.
Het vliegtuig, een Boeing 747-400 zit bommetje vol. Ik denk dat dit mede komt doordat vanaf gisteren de laagseizoen tarieven zijn ingegaan.

Na een uurtje werd het culinaire hoogstandje opgediend door de glimlachende stewardessen (not). We konden deze keer kiezen uit chicken of beef.
Ik had als enige beef genomen. De beef heb ik opgegeten, de rest zag er wat onappetijtelijk uit, en heb ik maar niet gegeten.
Het toetje, een soort mouse was wel lekker.
Wim en Luuk hebben hun chicken na het openen gelijk weer toegedekt, en een heerlijk broodje ham van thuis gegeten.

Dit toestel is uitgerust met touch screens, die zijn heel handig.
Behalve als de persoon achter me het touch screen als een soort boksbal gebruikt, net op het moment dat ik een dutje wil doen.
Maar na een nijdige blik achterom was dit opgelost!.

Zo nu genoeg geklaagd, we zijn van A naar B gebracht en net iets voor schema geland.
Bij immigrations 45 minuten in de rij gestaan. De man van immigrations kreeg opeens haast want we moesten maar 4 vinger afdrukken geven .
i.p.v de gebruikelijke 10.

Buiten in de bus gestapt die ons naar de autoverhuurders brengt.
Als het goed is kan ik nu voor het eerst de zelf service kiosk gebruiken.
Dus gelijk uitgeprobeerd, en het is gelukt!!
Maar precies nu we voor het eerst niet in de rij aan de balie hoeven, staat er helemaal niemand!
In de garage ziet onze Mazda gekke zoon zijn ultieme droom waarheid worden, een Mazda CX9! Met een V6 motor wordt mij ingefluisterd.
Hij rijd super, bijna geruisloos.

Omdat ik weet dat Tom Tom er altijd een poos over doet eer hij de route vind, had ik ook een googlemaps printje mee.
Na eerst een keer verkeerd gereden te zijn waardoor we weer een rondje vliegveld moesten doen, toch de juiste weg gevonden.
Na 30 minuten waren we bij het Newport Beachside resort.
We hebben voor vandaag maar valet parking genomen, morgen zien we wel of we nog ergens anders kunnen parkeren.
Gelijk naar de kamer gegaan, want zo'n reisdag hakt er altijd wel in.
Inmiddels zijn we zo'n 21 uur op, en voelen we ons enigszins gaar.
Dus eenmaal op de kamer was het al snel oogjes dicht en snaveltjes toe.